Uwielbiam obrazy polskiej malarki międzywojnia Tamary Łempickiej. Dlatego też bez zastanowienia kupiłam książkę "Ostatni akt" - czyli powieść opartą na faktach z życia Tamary.
Ponad 3/4 książki poświęconych jest życiu Tamary w Paryżu w roku 1927. Pozostała część to wspomnienia ponad 80-letniej już Tamary.
Mamy oto rok 1927, losy Tamary Łempickiej, malarki, splatają się z losami nastoletniej Rafaeli, dziewczyny delikatnie mówiąc zarabiającej wszystkim i na wszystkim. Wystarczyła chwila, aby Rafaela wsiadła do auta Tamary i została jej główną i najlepszą modelką.
Paryż w latach 20. prezentuje się jako miejsce pełne bohemy, ludzi, podążających za rozwojem, idących z duchem czasu. Tamara ma wiele kochanek i kochanków, samotnie wychowuje córkę Kizette (jej mąż, Tadeusz Łempicki rozwiódł się z nią). Łempicka nawiązuje romans także z młodą Rafaelą, a owocem ich współpracy jest "Le belle Rafaela", obraz, na którym oparta jest cała historia.
Piękna Rafaela
Niestety - młoda i naiwna Rafaela nie potrafi dostrzec intryg, które nieodzowną częścią znajomości z Tamarą. I chociaż jest zazdrosna o Irę, kochankę Tamary, to dalej pozostaje jej wierna. A oto Ira:
Muzykantka
Tamara maluje też portrety swojej córki, Kizette:
Kizette na balkonie
Moim osobistym faworytem jest "Zielona sukienka":
Zielona sukienka
Największą zaletą książki jest na pewno to, że przekonująco przedstawia proces malowania obrazów, opisów krojów sukien Rafaeli, procesów ich powstawania i prezentacji w czasie przyjęć. Kiedy Rafaela leży na kanapie ubrana w pawie pióra - jestem w stanie wyobrazić sobie, gdzie należało przypiąć szpilki, aby Rafaela miała tren, który wyglądał niczym pawi ogon. Wizualna uczta. Niestety - całość wypada dość słabo. Ot, takie czytadło. Doby romans / obyczajówka na słoneczne dni, kiedy nie należy się zbytnio przemęczać.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz